Biografie :
Franck Moorthamer : drums
Franck Moorthamer was al op jonge leeftijd gefascineerd door drums. Op 9-jarige leeftijd ontdekte hij het instrument en leerde hij zichzelf spelen, gedreven door een onmiddellijke passie voor ritme. Drie jaar later, aangemoedigd door zijn ouders, trad hij voor het eerst op, met een eclectisch repertoire dat varieerde van Jimi Hendrix tot progressieve rock (Genesis, Ange…).In de jaren 80 werkte hij mee aan verschillende muziekprojecten in uiteenlopende stijlen, van progressieve rock tot new wave. Gedreven door de wens om zijn techniek te perfectioneren, ging hij vervolgens naar de École Régionale de Batterie onder leiding van Adriano Zampieri, waar hij de methode van Dante Agostini volgde. Deze periode, rijk aan ontmoetingen en leerervaringen, markeert ook het begin van een langdurige samenwerking met de groep Blue Ketchup, die ongeveer tien jaar zou duren. Het repertoire, met nummers van Eric Clapton, Robben Ford, Toto, Tower of Power en Steely Dan, stelt hem in staat een breed scala aan klanken te verkennen. In deze periode krijgt hij ook les van Philippe Leroux (drummer van Bernard Lavilliers, Catherine Lara…), bij wie hij meer dan twee jaar studeert.
In de jaren 2000 bloeit zijn carrière op, met tal van projecten in uiteenlopende genres: Eddy Live (tribute aan Eddy Mitchell), Neon (tribute aan John Mayer), Impair et Passe, Mortician Moles, Yao, Fujaro… Al deze ervaringen gingen gepaard met markante ontmoetingen met gerenommeerde muzikanten zoals François Constantin, André Ceccarelli, Loïc Pontieux en Francis Arnaud. Vandaag zet Franck Moorthamer zijn muzikale avontuur voort bij de MLB (Marc Librecht Band), samen met Marc Librecht (gitaar/zang) en Stefan Boret (bas), een project waar elke optreden gekenmerkt wordt door een hechte band, groove en passie.
Stefan Boret : basgitaar
Vanaf zijn twaalfde jaar raakt Stefan gepassioneerd door de muziek van Jimi Hendrix, ZZ Top, AC/DC en andere rockiconen, wat hem al snel naar de wortels van deze sound leidt: de blues. Op 15-jarige leeftijd leerde hij basgitaar spelen en speelde hij in verschillende schoolbands, voordat zijn studie en andere passies, zoals motorreizen, de muziek tijdelijk naar de achtergrond verdrongen. Maar het muziekvirus liet hem nooit los en op 25-jarige leeftijd pakte hij de basgitaar weer op, eerst in coverbands en daarna keerde hij terug naar zijn eerste liefde, de blues. Hij sloot zich aan bij The Smokin’ Chillums en vervolgens bij Maxwell Street, samen met Marino Noppe en Willy De Vleeshouwer. Nieuwsgierig en veelzijdig als hij is, legde hij zich ook toe op de contrabas en volgde hij een aantal jaren jazzopleiding aan het SMAK in Roeselare.
Zijn carrière bracht hem naar tal van bluespodia in Europa met Last Call, Maxwell Street, Lightnin’ Guy & The Mighty Gators, The Shagadeers… en hij begeleidde grote internationale namen zoals Carey Bell, Louisiana Red, Hook Herrera, Ian Parker, Sista Monica, James Hinkle, Rob Orlemans en Filiep Ketels.
In 2010 nam Stefan deel aan de heroprichting van TEX met Marc Librecht op gitaar, waarna hij in 2012 samen met hem een mini-cd opnam. Vandaag vormt hij samen met drummer Franck Moorthamer een solide, hechte en groovy ritmesectie, die een ideale basis vormt voor het gitaarspel van Marc Librecht in de Marc Librecht Band.
Marc Librecht : gitaar & zang
Marc Librecht begint in 1970 met muziek op het college van Moeskroen (B), waar hij lessen muziektheorie en fluit volgt. Als liefhebber van klassieke muziek haalt hij zijn ouders over om een oude piano te kopen, waarop hij partituren van Beethoven, Bach en Chopin, zijn favoriete pianist, leert spelen. In die tijd heeft hij weinig interesse in andere muzieksoorten zoals rock en pop en zweert hij bij klassieke muziek. Maar op een dag in 1973, tijdens een bezoek aan zijn neef, die fan is van de Rolling Stones en blues in het algemeen, hoort hij het bluesnummer ‘Red House’ van Jimi Hendrix: het is een openbaring! Gitaarspelen wordt een prioriteit en met Kerstmis krijgt Marc van zijn grootmoeder een kleine folk-gitaar waarop hij zijn eerste ervaringen opdoet.
Het eerste nummer dat hij leert spelen is ‘Angie’ van de Rolling Stones, maar al snel raakt Marc geïnteresseerd in blues en rock en leert hij nummers spelen van bands als Led Zeppelin, Rory Gallagher, Jimi Hendrix, Johnny Winter, BB King …
Maar elektrische nummers zijn moeilijk te spelen op een akoestische gitaar. Al snel wordt de oude piano verkocht om een elektrische gitaar te kopen bij de plaatselijke ‘Grand Bazar’, een goedkoop CBS-model met een vreselijk geluid, aangesloten op een oude ‘handgemaakte’ versterker zonder merknaam. Maar Marc ontwikkelt zich en wanneer de kans zich voordoet om in een balband te spelen, ‘les Rockets’, leent hij geld van zijn ouders om zijn eerste Fender Stratocaster te kopen, het begin van een lange liefdesgeschiedenis. Hij begint ook met andere muzikanten te spelen en vormt tijdelijke bands zoals ‘NADA’, waarmee hij zijn debuut maakt voor publiek.
In 1975 richt Marc de groep ‘MARBLE ARCH’ op, een rockgroep die elf jaar lang veel optreedt in België en Frankrijk, onder meer in het voorprogramma van professionele groepen als SCORPIONS (in hun beginperiode) / TRUST / MANFRED MANN en Alain BASHUNG.
Tijdens deze periode neemt de groep twee 45-toerenplaten op, waaronder “I NEED A WOMAN” in 1983. Van 1975 tot 1978 speelt Marc tegelijkertijd in een andere balgroep, ‘Atlantis’. In 1986 gaat MARBLE ARCH uit elkaar. Dit is een gelegenheid om een tijdje in een duo van elektro-akoestische gitaren te spelen met zijn vriend Bruno Wielfaert onder de naam ‘Duplicata’ met een jazzrock- en flamencorepertoire (repertoire geïnspireerd door onder andere de muziek van Al Di Meola, John McLaughlin, Paco De Lucia, enz. In deze periode begint Marc steeds meer van de akoestische gitaar te houden. Het duo speelt voornamelijk in bars en concertcafés en verzorgt het voorprogramma van de Franse zanger Pierre Vassiliu.
Eind 1987 besluit Marc uiteindelijk een nieuwe band op te richten om de muziek te spelen waar hij altijd al van heeft gehouden: ROCK-BLUES! Er worden een bassist en een drummer aangetrokken: “TEX” is geboren !
Met een repertoire van covers en eigen nummers speelt TEX voor het eerst op de Braderie van Lille in 1987. De band speelt intensief in bars en jeugdcentra en bouwt een reputatie op als liveband aan beide kanten van de Frans-Belgische grens.
TEX speelt BOOGIE BLUES, met duidelijke invloeden van Texaanse muziek zoals STEVIE RAY VAUGHAN en JOHNNY WINTER, maar ook van JIMI HENDRIX, BB KING, RORY GALLAGHER en ERIC CLAPTON.
In 1991 krijgt de groep een platencontract bij een nieuw Belgisch blueslabel: TIGHT & JUICY, gedistribueerd door CNR.
De eerste cd “ONE MORE NIGHT” wordt uitgebracht in december 1991: 15 nummers geschreven door Marc en geproduceerd door FRANK VAN RAMPELBERG.
In 1992 bevestigt TEX zijn positie als een van de belangrijkste BLUES-ROCK-groepen in België, wat zich vertaalt in een groot aantal concerten en belangrijke festivals zoals Handzame en talrijke voorprogramma’s: onder andere BIG JOE LOUIS, BLUES ET TROUBLE, SCREAMING JAY HAWKINS, ELLIOT MURPHY , LUTHER ALLISON, NINE BELOW ZERO, PATRICK VERBEKE, BLUBINOS, MAXWELL STREET, JIMMY DAVIS, EDDIE KIRKLAND, ANSON FUNDERBURGH, DAVE HOLE, GOLDEN EARRING, en zelfs de legendarische JOHNNY WINTER en JOHN MAYALL !
Eind 1992 keerde TEX terug naar de studio en bracht in april 1993 zijn tweede cd uit, getiteld “HOT & BLUE”. Dit nieuwe album bevat 17 nummers, waarvan 16 gecomponeerd door Marc en één aangeboden door de SCABS.
Ook 1993 wordt een succesvol jaar: deelname aan het PEER-festival, het grootste bluesfestival van België, voor een publiek van 10.000 mensen, in het voorprogramma van grootheden als ALBERT COLLINS en JEFF HEALEY !
Andere voorprogramma’s volgen, zoals dat van BUDDY GUY in ECAUSSINES!
Het derde album, opgenomen in juli 1994, wordt in december 1994 uitgebracht met veertien blues-boogie- en rockcomposities van Marc. De titel van het album, “Boogieland”, verwijst naar de vele concerten die de groep in België heeft gegeven.
In 1994 verzorgt TEX het voorprogramma van ALVIN LEE, de beroemde gitarist van de groep ‘TEN YEARS AFTER’ in Le Havre (Frankrijk) in de zaal “Le Volcan”.
In juni 1995 verschijnt “Voodoo Hours”, een mini-cd als eerbetoon aan Jimi Hendrix, met een gepersonaliseerde versie van vier nummers van de meester.
In 1996 speelt TEX in het “Cirque Royal” in Brussel in het voorprogramma van de legendarische Amerikaanse groep LYNYRD SKYNYRD.
De vijfde cd, getiteld “Ready”, bestaat uit 14 nummers van Marc, geproduceerd door Jo Bogaert (de producer van de wereldhit “Pump up the jam”) op het label Rowyna en wordt uitgebracht in november 1998.
In mei 1999 speelt TEX in het voorprogramma van SCORPIONS in Leuven, de tweede keer voor Marc (op dat moment was Scorpions wereldwijd beroemd geworden).
In de periode die volgt, voelt Marc zich verzadigd door al die jaren van muziek en concerten … Zijn fulltime baan bij een bedrijf dat zich bezighoudt met industriële weging neemt veel tijd in beslag en laat weinig ruimte voor andere dingen. Hij besluit het rustiger aan te doen en TEX gaat uit elkaar.
Marc blijft af en toe optreden wanneer organisatoren hem benaderen voor een concert of festival, onder de naam ‘Marc Librecht Band’.
In 2012 komt TEX voor een tijdje weer bij elkaar. De groep keert terug naar de studio voor een enkele mini-cd met 4 nummers, waaronder nieuwe versies van nummers van TEX, … ‘Strike Back’, uitgebracht in maart 2012.
In deze periode verzorgen ze twee avonden lang het voorprogramma van een van ‘s werelds beste akoestische Dobro-gitaristen (slide), BOB BROZMAN, een kans voor Marc om een van zijn favoriete akoestische gitaarhelden te ontmoeten.
De groep speelt zijn laatste concert tijdens het muziekfeest op 21 juni 2014 in de “Magic Mirror” in het Jubelpark in Brussel, in het kader van een live-opname voor het programma “CLASSIC 21 Blues” van RADIO 21.
Op 27 september 2018 brengt Marc een akoestische cd uit met 18 originele composities (15 instrumentale nummers en 3 liedjes). De naam van het album is ‘Legend of the Forest’. Dit is het resultaat van 45 jaar componeren op akoestische gitaar, een soort synthese van alle muzikale invloeden van Marc. Het album is te vinden op streamingplatforms.
In 2020 gaat Marc met pensioen en besluit hij opnieuw de wapens op te nemen door zijn bluesrockband ‘Marc Librecht Band’ nieuw leven in te blazen.
Na verschillende wisselingen in de bezetting heeft de groep zijn ritme gevonden en heeft onlangs een nieuwe cd uitgebracht met de titel ‘Hands up !!!’. De band is geëvolueerd en treedt steeds vaker op, met het oog op grotere concerten en festivals. Tot nu toe heeft de band al op festivals gespeeld, onder meer met de Ieren Seamie O’Dowd en Pat Mac Manus (ex-Mama’s Boys), wat Marc de gelegenheid gaf om met de gitaristen van beide bands te jammen, een mooie herinnering!